Vermoeide gestalte. (6)

In de schaduw van de ochtendzon liep een vermoeide gestalte door de verlaten straten van de stad. Haar ogen keken dof en haar tred was traag en zwaar. De last van het leven leek op haar schouders te drukken, terwijl ze moedeloos voortsjokte, op zoek naar rust en verlichting. De wereld om haar heen leek te vervagen, terwijl zij haar weg vervolgde in een eindeloze zoektocht naar verlichting van haar vermoeide ziel.

Antwoorden Vermoeide gestalte. (6)

Antwoord: OPBOUW

In de schaduw van de avond viel zijn vermoeide gestalte op. De zware last van de dag rustte op zijn schouders, zijn ogen vermoeid en zijn lichaam uitgeput. Het leven had zijn tol geëist, maar hij bleef standvastig en vastberaden. Ondanks zijn vermoeidheid straalde er een innerlijke kracht uit, een wilskracht om door te gaan. Zijn vermoeide gestalte was een symbool van doorzettingsvermogen en veerkracht, en een herinnering dat zelfs in de donkerste momenten er altijd hoop en kracht te vinden is.
Een vraag is beantwoord : Vermoeide gestalte. (6)